Mój brat od ponad trzech lat prowadził swoją fabrykę, ja zaś kierowałem małą firmą transportową. Poza sobą, zatrudniałem również jednego kierowcę i razem codziennie przewoziliśmy towary ciężarówkami. Zarówno ja jak i brat wyznawaliśmy zasadę, że z rodziną najlepiej nie prowadzić interesów, żeby nie psuć relacji.
Transportujemy płyty poliwęglanowe
Niestety ponieważ i ja, i on byliśmy coraz częściej wystawiani do wiatru przez kontrahentów, postanowiliśmy zawiązać współpracę. Brat produkował płyty poliwęglanowe – moim zadaniem byłby ich transport. Postanowiliśmy nie dawać sobie żadnych zniżek – cenę ustaliliśmy dokładnie taką, jaka zostałaby ustalona przez jakąkolwiek inną firmę transportową. Z początku woziłem poliwęglan lity, później razem z moim drugim kierowcą zaczęliśmy wozić wszystko co tylko fabryka miała na stanie. Współpraca szła bardzo dobrze – w miarę transportowania kolejnych rzeczy dowiadywałem się coraz więcej o biznesie brata, on zaś o moim. Po pewnym czasie rozróżniałem już poliwęglan komorowy pośród innych, wiedziałem w jaki sposób trzeba zapakować poliwęglan kanalikowy by się nie uszkodził – wszystko. Jedynym jego produktem którego nie woziłem był daszek z poliwęglanu – sprzedawał go bezpośrednio u siebie i nie eksportował nigdzie za granicę. Pomimo mojego częstego namawiania go, nie chciał się przełamać. Poliwęglan kanalikowy jego produkcji robił furorę w Niemczech, poliwęglan komorowy z kolei – we Francji. Brat zwiększał produkcję do tego stopnia, że w pewnym momencie musiałem zatrudnić kolejnego kierowcę, ponieważ przestawaliśmy wyrabiać się z jego zamówieniami. Ostatecznie brat się przełamał i daszki z poliwęglanu również zaczęły jeździć do Europy Zachodniej.
To był moment, w którym brat musiał ruszyć do przodu jeszcze bardziej. Zamiast rozbudowywać istniejącą fabrykę postanowił wybudować nową. Dla mnie oznaczało to jedno – mogłem bez obaw zatrudnić dwóch nowych kierowców.
Wiele na temat usług związanych z płytami poliwęglanowymi można przeczytać na – http://kmtechnic.pl